مقدمه

معنی لغوی و اصطلاحی دین: واژه دین در لغت در اصل به معنی جزا و پاداش و شریعت و قانون است و به معنی اطاعت و پیروی از فرمان (خداوند) نیز آمده است.

و دین در اصطلاح مذهبی عبارت است از مجموعه قواعد و قوانین و آدابی که انسان در سایه آنها به خداوند نزدیک می شود و به سعادت هر دو جهان برسد و از نظر اخلاقی و تربیتی در مسیر صحیح گام بردارد.

شایان ذکر می باشد که واژه دین در قرآن کریم 101 بار بکار گرفته شده است.

اولین آیه ای که لفظ دین در آن بکار رفته است بر اساس ترتیب فعلی آیه 4 سوره حمد است.

* مالِکِ یَوْمِ الدّینِ*

و آخرین آیه ای که دین در آن بکار رفته است سوره نصر آیه دوّم است.

* وَرَاَیْتَ النّاسَ یَدْخُلُونَ فی دینِ اللّهِ اَفْواجاً*

اِنَّ الدینَ عِنْدَاللهَ الاِسْلامْ: همانا دین نزد خداوند اسلام است.

فردوسی می فرماید: هرآن کس که او جز براین دین بودازیزدان و از منش نفرین بود.

واژه اسلام به معنی تسلیم است. بنابراین جمله یا آیه اِنَّ الدینَ عِنْدَاللهَ الاِسْلامْ این است که آئین حقیقی در پیشگاه خدا همان تسلیم در برابر فرمان اوست. و در واقع روح دین در هر عصر و زمان چیزی جز تسلیم در برابر حق نبوده و نخواهد بود. منتهی از آنجا که آیین پیامبر اسلام (ص) آخرین و برترین آئین ها است نام اسلام برای آن انتخاب شده است و گرنه از یک نظر همه ادیان الهی اسلام هستند.

اصول ادیان آسمانی نیز یکی است. هر چند با تکامل جامعه بشری خداوند ادیان کاملتری را برای آنها فرستاده است تا به مرحله نهایی تکامل که دین خاتم پیامبران حضرت محمد مصطفی (ص) است ختم شده است.

دین: به کسر اول به معنی جزا و طاعت است.

راغب اصفهانی می گوید شریعت را به اعتبار طاعت و فرمانبرداری نیز دین می گویند.

 

لینک دانلود:

تجربیات مدون ارتقای شغلی دبیر عربی

تجربیات مدون ارتقای شغلی دبیر عربی